Kaucja w umowie najmu.

 

Jeśli wysokość kaucji była określona jako wielokrotność czynszu najmu, a wysokość tego czynszu w czasie umowy zwiększała się (poprzez wypowiedzenie poprzedniej wysokości lub poprzez zapis w umowie indeksujący czynsz np. o wartość inflacji), to zwrot kaucji powinien nastąpić w kwocie odpowiadającej ostatniemu czynszowi najmu.

 

Przykład:

Umowa zawarta w 2010 roku z czynszem najmu 1500 zł i kaucją określoną jako dwukrotność czynszu najmu – 3000 zł.
W 2013 roku czynsz najmu podwyższono o 100 zł – do 1600 zł.
Umowa wygasa w 2015 roku.
Zwrot kaucji (bez potrąceń) powinien nastąpić w kwocie 3200 zł, czyli dwukrotności ostatniego czynszu najmu.

Potrącenia z kaucji wliczają się do dochodu z najmu, dlatego zalecamy zaznaczanie w pokwitowaniach lub opisach przelewów, od jakiej wysokości kaucji potrącenie nastąpiło i w jakiej kwocie.

Jeśli w ciągu 30 dni od zakończenia umowy najmu nie zwrócimy kaucji (np. trwają jeszcze naprawy, które mają być z niej pokryte), za każdy dzień zwłoki należą się najemcy odsetki ustawowe.

 

Przy najmie prowadzonym przez osoby prywatne nie ma obecnie obowiązku (stan prawny na 2015 i 2016 rok) dokumentowania przychodu za pomocą kasy fiskalnej lub faktur, ale Stowarzyszenie zaleca przyjmowanie i zwracanie kaucji przelewem bankowym, co jest również dodatkową formą sprawdzenia danych i wiarygodności najemcy na początku umowy.